วันที่ 11 ธ.ค. 66 นายกมล ถาน้อย รองกรรมการบริหารสภาทนายความที่ภาค 5 ลงพื้นที่บ้านเลขที่ 133 หมู่ที่ 7 ต.น้ำโจ้ อ.แม่ทะ จ.ลำปาง ภายหลังทราบว่ามีเด็กหญิงวัย 14 ปี อยากเจอแม่ของตนเอง เพราะพ่อแม่แยกทางกัน ตั้งแต่แบเบาะ และไม่ทราบว่าแม่ปัจจุบันอยู่ที่ไหน
เมื่อไปถึงพบ นางคำแปง แซ่หลี อายุ 64 ปี ซึ่งย่าของ ด.ญ.เพ็ญประภา ดีไทสง หรือน้องหมวย อายุ 14 ปี นักเรียนชั้น ม.2 โดยย่าของเด็ก เปิดเผยว่า เมื่อ 20 ปีก่อนตนเป็นโรคทางลำไส้ได้รับการผ่าตัด และต้องคอยล้างแผลจนถึงทุกวันนี้ เพื่อไม่ให้แผลติดเชื้อ นอกจากนี้ยังเป็นโรคเบาหวาน ไขมัน ความดัน และเคยเส้นเลือดในสมองแตกมาแล้วล เกือบจะตายถึง 3 ครั้ง แต่ที่ยังตายไม่ได้ เพราะจิตเป็นห่วงหลานสาวลนำหลานมาเลี้ยงตั้งแต่อายุได้ 2 เดือน เพราะพ่อแม่เด็กเลิกรากัน ทำทุกอย่างที่คนป่วยพอจะทำได้ เพื่อเลี้ยงดูหลานสาวมาตลอด ตอนนี้เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง ไม่รู้จะไปวันไหน ก่อนที่จะตายก็อยากให้หลานสมหวังเจอแม่ของเขาสักครั้ง เพราะหลานอยากเจอแม่เขามาก
เขาเคยถามว่าพ่อแม่เขาก็มี ทำไมเขารู้สึกว่าเขาเองเหมือนเด็กกำพร้า คำพูดนี้มันจุกอก และน้ำตาตกทุกครั้งที่เห็นหลานร้องไห้ อยากพบแม่ แต่ก็ไม่รู้ว่าแม่หลานเขาอยู่ที่ไหน เท่าที่ทราบจากทะเบียนบ้านชื่อ จันเพ็ญ นามสกุลเดิมคือดีไทสง แต่ปัจจุบันไม่ทราบว่าเขาใช้นามสกุลอะไร และเดิมทีเขาเป็นชาว จ.สระแก้ว ก็ได้แต่หวังว่าแม่ของหลานจะดูข่าว และติดต่อกลับมาหาลูกบ้าง ตนไม่รู้ว่าจะอยู่ได้นานถึงเมื่อไหร่ เพราะโรคกำลังรุมเร้า ตอนนี้ไม่มีรายได้ ทำได้แต่ถักพรมเช็ดเท้า และที่รองนั่งเล็กๆ น้อยๆ แต่ขายไม่ดี ไม่มีใครมารับซื้อ และหากใครอยากช่วยเหลืออุดหนุนพรมเช็ดเท้า และที่รองนั่ง ก็มีราคาตั้งแต่ 25 บาทไปจนถึง 80 บาท ขึ้นอยู่กับขนาดและลวดลาย หลานเป็นคนเรียนเก่ง แต่ไม่มีเงินส่ง จึงเสียใจมาตลอด และยังตายไม่ได้ เพราะห่วงหลานล หากมีคนใจบุญที่จะช่วยเหลือหรืออุดหนุนพรมเช็ดเท้าหรือที่รองนั่ง สามารถติดต่อสอบถามได้ที่เบอร์โทร 0968903872 นางคำแปง กล่าว
ด้านน้องหมวย เปิดเผยทั้งน้ำตาว่า “อยากเจอแม่ แม่มาหาหน่อยได้ไหม ถ้าได้เจอก็อยากกอดแม่เหมือนกับคนอื่นๆ ที่เขามีแม่ แต่ตนเองไม่มีโอกาสนั้นเลย แต่ถ้าแม่มาก็อยากจะอยู่กับทั้งย่าและแม่ แต่ก็เข้าใจว่าคงไม่มีโอกาสนั้น เพราะแม่คงอาจจะมีครอบครัวใหม่แล้ว ตนต้องอยู่ดูแลย่า เพราะย่าเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ เมื่อปิดเทอมใหญ่ปีที่แล้วเก็บเงินได้ 3,000 บาทก็พาย่าจะไปตามหาแม่ที่ จ.สระแก้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าแม่อยู่อำเภอหรือหมู่บ้านอะไร แต่ก็ยอมไปแบบไร้จุดหมาย กระทั่งเมื่อไปถึง กทม.คนที่รู้จักก็ถามว่ามีเงินเท่าไหร่จะไปตามหาแม่ ถ้ามีไม่ถึงหมื่นไม่ต้องไป เพราะค่าใช้จ่ายสูงมาก และให้มาทำงานพารท์ไทม์กับเขาดีกว่า สุดท้ายก็ไปไม่ถึง จ.สระแก้ว
ตนเรียนดีเกรดเฉลี่ยอยู่ที่ 3.7 และเป็นนักกีฬาของโรงเรียน เคยเป็นตัวแทนจังหวัดและภาคเข้าแข่งขันในระดับประเทศ อนาคตอยากเป็นหมอ แต่เสียดายน่าจะไม่มีโอกาสนั้นแล้ว เพราะว่าย่าไม่มีเงินส่งเรียน ส่วนพ่อเขาก็มีครอบครัวใหม่แล้ว เขาต้องดูแลครอบครัวของเขา และอยากมีโอกาสเจอแม่สักครั้งในชีวิต น้องหมวย กล่าว